Wynalazek radiotelegrafu cz. 5

Niedawno wybudowana nadawcza stacja broadcastingowa w Warszawie, która nie ma nic wspólnego z olbrzymią dawniej wybudowaną stacją radiotelegraficzną pod Warszawą), przyczyniła się i w dalszym ciągu daje impuls do zainteresowania się tym wynalazkiem w szerokich kołach społeczeństwa, dzięki okoliczności, że koncerty, wykłady, odczyty etc, przez nią nadawane mogą być słuchane w kraju za pomocą tanich i niezbyt skomplikowanych odbiorników.

Tym bardziej więc każdy, kto nie chce uchodzić za nieuka, powinien zapoznać się bliżej z tym nadzwyczajnym wynalazkiem, z jego podstawami, nie mówiąc już o jego rozlicznych zastosowaniach we wszystkich dziedzinach kulturalnego życia.

W stacji nadawczej Polskiego Towarzystwa Radiotelegraficznego w Warszawie. Zajdźmy tam. Przede wszystkim na wolnym miejscu przy gmachu tego towarzystwa zwracają naszą uwagę 2 wielkie wieże metalowe. Na nich rozwinięta jest antena.

Ale wejdźmy do środka budynku. Przecież chcemy widzieć, gdzie się odbywają koncerty i odczyty.

Wprowadzają nas do ,,studio”.

Studio jest to zwykła sala, której ściany, podłoga i sufit pokryte są miękkimi tkaninami, aby nie dopuszczać do odbijania się głosów od twardych powierzchni.

Na podium stoi fortepian, obok krzesła dla orkiestry, pulpity.

Za chwilę sala napełni się artystami, którzy będą koncertować.